Günü Gelince Şiiri - Hacı Gürbüz 2

Günü Gelince ¹⁴⁸

Birer birer süzüldün gözlerimden
toprağa doğru içimden
Kar oldun zifiri karanlık
buz gibi dondurdun gecelerimi
döktün bütün yapraklarımı
İçimden aldın duygularımı
umutlarımı söndürdü mum gibi

Bende kestim kuruyan ağaçları mı
doğrayıp yaktım bir bir
Küllerini savurdum ellerimle
Rüzgâra güneşe ve aya

Sonra cemre çıkageldi
Boyadı doğayı yeşile alâ
Kuşlar neşeyle söylüyor şarkılarını
Yeşertiverdi bütün umutlar
Aktı derelerden şırıl şırıl suları

Gürbüz'üm bir ölüme çare yok
İçimde ne öldüyse verdim toprağa
Her gün üzülerek karıştırıyorum toprağını

Günü gelince hiç bir şey engel olamaz
Doğanın gücüne kadere karşı
Çiğdeme, güle aşka kadere karşı
Çıkıp gelir günü gelince bir bir hepsi de