Mahmut Özkoca - Günlüklü de Gün (Düz Yaz ...

Hep diledim, hep istedim, hep yol gözledim...

Çocukluğum düştü önüme, eğilip aldım yerden gençliğimin eline verdim..

Günlük (sığla) ağaçlarının karanlığında gece üstümü örtmüş yılların özlemlerini arzularını bir bir yerden yere vuruyor hafiften esen ince ve sevgi dolu rüzgâr.

Düşünüyorum da ne hülyalar aksinde ihtiraslar peşinde koşmuşum yıllar yılı.. Ne özlenen bahara ermiş gönül ne kuytularda kaybettiği ‘ben’i bulmuş. Savruk duyguların içimde kopardığı kıyamet mi bu!