Günlük Hayat Şiiri - Cahit Koytak

Henüz gemisine tayfa yazılmadım, ama
Ölümle, kızışarak devam ediyor,
‘Birlikte çalışma’ koşulları hakkında
Yürüttüğümüz sıkı müzakereler.

Şu sıralar, sabahın erken saatlerinden
Öğlene kadar, yazıp çizerek,
Onunla geçirilecek
Ucu bucağı bilinmeyen bir gelecek için
Mumyalamakla meşgulüm,
Kendi ellerimle,
Beni ben yapan şeyleri,
Yaşadıklarımı, hissettiklerimi,
Düşündüklerimi,
Yaptığım icatları, bulduğum formülleri,
Makamları, melodileri...

Öğleden sonraları da,
Hem kendi yazdıklarımı,
Hem başkalarının yazdıklarını okuyarak,
Bir anlamda, enini, boyunu,
Derinliğini ölçüp biçiyorum,
Ölümle birlikte
Karşı kıyılarına doğru yol alacağımız
Karanlık denizin.

Sonra kesip biçiyor, rendeliyor,
Üzerimde prova ediyorum, tahtalarını,
Onunla çıkılacak seyrüsefer için
İnşası planlanan teknenin.

İyice emin olmak istiyorum, açıkçası,
O yelkensiz, küreksiz ve dümensiz sefineye,
Altmış şu kadar yıllık bir hayata sığmayan
Kendi ruhumla birlikte,
Koynumda, koltuğumun altında
Bazı rüzgârlar, bazı yağmurlar,
Baştan sona bir İstanbul baharı olmasa bile,
Yağmur sonrası bir bahar sabahı hiç değilse
Ve çocukluğumun oralardan
Bir gökkuşağı mesela
Sığdırabilir miyim diye...