diyalog XIV.
9.1 hayat: inanılması zor aykırılıklarla, beklentilerimizin ötesinde sürprizlerle ve aksiliklerle dolu olan; hiç de adil olmayan; çabalarımızın boşa gitmesiyle, umutlarımızın yıkılmasıyla birlikte; güldüğümüz, sevdiğimiz, sevindiğimiz, umut edip yeni baştan planlar kurduğumuz şeylerle birlikte, acıları ve ödülleri olan; özlemi ve kavuşmayı, kaybetmeyi ve öfkeyi tattığımız; mücadele ve yardımlaşma gerektiren; çalışarak yorulmayı tecrübe edebilmemiz için bize verilmiş bir armağan.
9.2 hayat: geçici bir sınav dönemi olarak bize emanet edilmiş bir zaman.
9.3 görevimiz kime ve nereye ait olduğumuzun bilinciyle yaşamaktır.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta