Kırk bir kere mâşallah.Bu günleri de gördük...Daha güzel günler göreceğiz diye umuyorum...Hep umutlu hep iyimser olmak gerek...Eskiler madeni ateşe tutarlarmış altın mı değil mi diye...Sıkıntılar hep vardı hep olacak ,önemli olan bizim ne tepki verdiğimiz.Değil mi? Çiçeğimi sulamayı unutmuşum.Hemen süzülmüş. Suyunu verdim. Onun dili yok ki konuşsun. Hâl diliyle anlatıyor. Bizim imkanımız var...Ve bu imkanımız varken en başta n'lur sevdiklerimize sevildiğini belli edelim...İnanın çok mutlu oluyorlar.Mutluluk da bulaşıcı. Onlar mutlu oldukça biz de mutlu oluyoruz... Ertelemeyin. Sonraya bırakmayın. Her an her dakika her saniye insan olmanın keyfini yaşasın.Bir hikayemi paylaşacağım.Bir tanıdığım, kurumaya yüz tutmuş bir çiçeği atıyordu hemen aldım ,kıyamadım.Azıcık toprak kuru dallar kötü bir saksı... Koydum evin bir köşesine her gün güzel sözler söyledim yapraklarını sevip suladım bakıp gülümsedim...Beş altı ay sonra üç duvarı boydan boya sardı...Her şey her şey sevgiye muhtaç ...Sevdiklerinize sevildiğini gösterin...
...
Günün diğer yarısıma geldik. Akşamın en güzel manzarası çocukluğumdaki resimler gibi karşımda...Sıkma doyor canını sıkma...Sen kazandın.Yine sen kazandın haklı çıkmaktan yorulsan da... Değerini bil diyor içimdeki çocuk yaşamanın.Şükret. Herkeste bir güzellik bul,her şerde bir hayır... Ne diyelim,yine çocuk olsam da koşsam dağ bayır... Lakin ömür ikindi mevsim ise kışa yakın... Uzun ömürlerimizin olmasını dilerim tabi her zaman...Her an yaşamanın tadını çıkarmak. Ama usulünce ,ama illa edep illa edep...Kendi sınırlarım içinde kimseyi zorlamadan yormadan bir şey beklemeden...Herkesin hayalleri olmalı... Benimki belli. İyi bir anne olmak.Helalinden kazanan bir öğretmen. Şu an başka hiç bir düşüncem hedefim isteğim arzum yok desem yeridir. Tabi dağ eteğinde hayal ettiğim küçük bahçeli ev hariç...Neden önce güzel bahçeli evlerimizi terkedip sonra hayaliyle yandığımız da muamma doğrusu...Acaba yanlış mı yaptık bir yerde. Evde beslemediğim hayvan kalmadı nerdeyse.Büyük şehirlerin yalnızlığından sığındığım küçük dostluklar mıydı onlar?Beni yoran ne?Bence ne şehrin soğuk dokusu ne apartmanlar... Beni bunca yoran ve yıpratan hep sahte dostluklar... Kendim gibisini bulamadım.Ama bir şey söyleyeyim mi kusursuz dost arayan da dostsuz kalır demiş atalar. Sırtınızdan vurmadığı sürece ufak tefek hatalara göz yummak lazım değil mi?İnsanız hepimiz hata yapıyoruz.
Laf nereden nereye geldi.Neyse bu gün de böyle olsun .
Günümüz güzel gönlümüz güzel olsun...
Kayıt Tarihi : 26.11.2025 09:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
