Şaşkındım... Sanki bir bilgisayar oyunu ki adı Dünya; baş rolde, kendi hayat oyunumda ben vardım.
Oyunun içine benden başka öyle değişik canlı-cansız varlıklar serpiştirilmişti ki, bu ahenk kendi başına oluşamazdı.
Hayat, benden hariç şimdiye kadar bütün yaşayan ve yaşamakta olan insanlara verilmişti. Burada bir eşitlik vardı.
En garibi de neydi biliyor musun sevgili günlüğüm?
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta