o veda saatinde, günlüğümün son satırına yazdıklarımı okuyorum
“şimdi güle-güle git canım güle-güle,
ama bir gün mutlaka, yeniden görüşmek üzere”
...
ve sonra biriktirdiğim çok şeyi, beynimin senden emanet hücresinde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
