Günlerim karanlık
Eski parlaklığında değil güneş
Yıldızlar çıkmıyor artık geceleri
Göz kırpmıyor mutluluklar
Bir başıma yapayalnız karanlığımdayım
İnce bir sancı sol tarafımda
Uykular kucaklamıyor artık beni
Almıyor kollarına
Göz kapaklarım
İnadına inadına direniyor
Günlerim karanlık
Hançer saplanırcasına sızlar sabahım
İçimde durmaksızın büyüyen bir korku
Yüreğimde delicesine çırpınan özlem
Derinlerde,en derinimde hasret ateşi
Biliyorum
sonsuz karanlıklara doğru Yelken açmakta
çaresiz sürükleniyor bedenim
Nafile çırpınışlarım
Ruhumsa paramparça.
Günlerim karanlık
Avuçlarım sıcaklığının yangınında ellerinin
Göz yaşlarım esaretinde BAHAR gözlerin
Akmaya kıyamaz yanaklarımdan.
Kalabalıklar yalnızlığımı haykırır bana
Sensizliğin sokaklarında kaybolurum
Düşlerim korkular denizinde suskun.
Günlerim karanlık
Gövdesi kurumuş,kökü toprağa gömülü
Çürümüş dal gibidir bedenim
Vurdukça ayrılık rüzgarı
Savrulur yerlere darmadağın
Yürekte sessiz dalgalar sensizlik denizinde
Umut rüzgârlarını ardımda bırakarak,
Sonsuzluk şehrine doğru yolculuktur
Artık yaşamak.
garip 21.11.2005
Sonsuzluk şehri ne kadar yakın sensiz
Bir o kadar uzak sen varsan BİDENEM
Kayıt Tarihi : 2.4.2006 20:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umut rüzgârlarını ardımda bırakarak,
Sonsuzluk şehrine doğru yolculuktur
Artık yaşamak
çok güzel şiirin ,,her satırı, yüreğine sağlık
TÜM YORUMLAR (2)