Günlerden Sonbahar Şiiri - Ragıp Özsinan

Rüzgar sert esti,
Ucunda duruyordu dalının,
Koptu süzülerek durmadan.
Başta düşmem dedi,
Uçarım şu arılar gibi.
Rüzgar alttan vuruyordu eteklerine,
Damarları açılıyordu gökyüzüne,
Süzüldü ufaktan hatırladı yeşilini,
Arkadaşları hangi ara bu kadar değişmişti.
Ne güzel geçmişti aylar kuş cıvıltılarıyla,
Acaba aşağıda mıydı onlarda,
Yukarı baktı son kez oturduğu dalına,
Kimse kalmamıştı artık zamanla.
Kurşuni gökyüzü ağlarken bahtına,
Sararmış bedeni döküldü toprağa..