Günlerden En Yorgun Yaş Şiiri - Nazlı Altan

Sabah karanlık bir esinti.
Günlerden en güzel düş.
Acıyı tatlıya bulamış,
Eridikçe kalbim yanıyor.
Yağmursuz bir nisan.
Deniz yokmuş kıyısında.
Bütün hevesimi almış da ,
Unuttukça aklıma geliyor.
Önümde diz çökmüş bir yokuş.
Aslında bir varmış bir yokmuş.
Kurbağa demeden koklayıp öpmüşüm.
Küvette iki bildiğimi de kesip ölmüşüm.
En çok söylediğim o şarkı.
Kalbi kırılmış aynadakinin.
Umutlarının hepsini boynuma dizmiş de,
Rengini bile sormamış soldakinin.
Akşam üstü elimde ipsiz bir uçurtma.
Uçacak diye bekliyorum.
Sahte yıldızlı bir samanyolu.
Günlerden en yorgun yaş.
Kalbini söküp saklamış,
Baktıkça içim acıyor.