Günlerden Dört Mevsim Şiiri - İlker Topal

Bu sıralar pek güneşin sırası değil
Isıtmıyor bilesin
Bir fırtınasın açtım kollarımı sana
Soğuk buralar buz kesti
Anlatıyorum artık mevsime
Hislerim gelir yıldızınla arkadaş
Sığırcıklar dahi kümeleri bozuk
Dengesizce uçuşuyor
Yüreğime koşuyor gibiler
Bahar da gelecek elbet göz kırpıyor
Sonu da geride bırakmış yaprakları
Ağaç eteklerine
Herşeyi görür bu keskin izli gözler
Haince sinsice izliyor seni izlercesine
Göçediyorum bir vesait ile ezelime
Ayakkabılarım sıkıyor da ayağımı hani
Yaşıyorum kalabalıklar canımı sıkıyor
İşitiyorum kulaklarımı da çınlatıyor hani
Yani işin özü kısasıyım
Dört mevsim değilse de bedenim
Dört köşe sıkışmış hislerim
Harca bozukluk ömür herkes te harcar
Geçmişse gelecekte belki de şimdide
Ne farkeder ki
Düşler esir edilmez maziye
Isınmaya gayretli ellerim çakmak gibi
Sürüşür gider dokunur yüzüme
Düşlerim ısınmamış neye yarar
Olgunlaşmadan ham olur
Hayat ağacımdan kopar düşersin
Düşersin toprağıma...