Günler ki Savrulan Yapraklardır

Günler ki savrulan yapraklardır ömrümüzün dalında
Geceye söylenmiş bir şiirdir aşkımız
ki tam alnından vurulan..

O her gidişinden geriye kırılmış gül tenhalığı
Ayrılığın da bir kokusu var
gözbebeklerinden yayılan...

Deniz fenerlerim yıkılmış
Yerle bir olmuş nem varsa
kalelerim-ağaçlarım-düşlerim
Hunharca yağmalanmış aşklar bıraktım ardımda
Hasretin de bir rengi var
nasıl desem
Hiç bir renkle tanımlanamayan...

Bir ömrü koymak bilirdim
Sevgilere bedel diye
Ne namusperestler gördüm
Bakışları fuhuş fuhuş
Yüreğinin kâsesinde kendini pazarlayan

Gülleri ve maviliği
Bir yosmayla keşfet
Yüreğin basıyorsa
Deli bir serüvencidir aşk
Hiç bir kural tanımayan...

Oysa tahkatsızım gidişinle
Karanlığın dehşet bastı
Yüreğim yenik
Hangi bahar gül açtırır
Bu deli yalnızlığında
Ne tuhaf bir şarkıymış aşkın
Yarısı gül gülistan
Ayrıldıktan sonrası sancıyan...

Günler ki savrulan yapraklardır
Ömrümüzün dalından
Geceye söylenmiş bir şiirdir aşkımız
ki tam alnından vurulan...

Adnan Durmaz

yarın yeniden,gerçek sanat yay,ist