Günler Geçiyor... Şiiri - Bülent Ahmet Alp

Günler, günler geçiyor...
İnsanlar hep bir yerlere koşuşturuyor...
Yıldızlar gibi tüm sevdiklerim...
Belki de bu yüzdendir kendimi yalnız...
Ve çaresiz hissetmem...
Hep yalnız hissettim ve hissediyorum hala...
Yoksa kendimle bir mutsuzluk,
Karamsarlık oyunu mu oynuyorum?
Ya da arasıra gelip geçen,
Sahte bir mutluluk muydu,
Yüzümdeki hiçbirşeye aldırmıyor gözüken
Ama ne olduğunu tarif bile edemediğim
Bir dışa yansıma mıydı bu tebessüm...
Bu sıralar dikkat ettim de...
Çok fazla derinden bir 'off' çekiyorum...
Ve o eski yalnızlığıma tekrar kavuştum...
Neredeyse bu can sıkıntısından ağlayacağım...
Etrafımdaki tüm insanlar birbirleriyle konuşuyor,
Birşeylerle uğraşıyor.
Ve ben de kendimi gerçekten...
Çaresiz hissediyorum...
Hiçbirşey yapmadığımı yada yapamadığımı hissediyorum...
Bundan sonra da anlamsız geliyor hayat...
Evet hiçbir işte iyi olamayacak kadar kötüyüm ben...
Bu aşırı bir karamsarlık mı yoksa gerçek mi?
Günler, günler geçiyor...
İnsanlar geçiyor...
İnsanlar bana tuhaf geliyor...