Günler,Aylar,Yıllar Şiiri - Eyüp Ocak

Günler,aylar,yıllar…
Öyle çabuk geçiyorlar ki sanki ömrüm bir kelebeğinki kadar.
Seni görmediğim anlarda zaman kavramanı yitirdim;
Ah be güzel yaşayamadım senle dünlerimi en sonunda geleceğimi de bitirdim.
Hep sen yine sen aklımdasın,güzel günler düşlerken kalbimi bir yalnızlık alıyor
Bu kalp kimi sevecek şimdi? Geleceği umutsuz,mutsuz hatta yok gibi!
Çünkü biliyorum ve artık aklımdan emir alıyorum
Sen hep o masum ve saf halinle mazimde kaldın geleceğimi benden aldın.

Günler,aylar,yıllar…
Geçiyorlar ama hani derler ya bir arpa boyu kadar diye
İşte o kadar dahi yol alamadım şu ahir ömrümde.
Nasıl gideyim yoluma,adını bilmediğim bir his kırmış sanki kolumu bacağımı?
Yorgunum be güzel,içimde kapanmayacak yaralar açılmış gibi zordayım!
Canım acıyor,ağlamak bağırmak istiyorum utanıyorum içime kapanıyorum.
Ve gördüğüm yine o adsız his içimde açılmak istiyorum yapamıyorum
Yaralarımla yaşamayı öğreniyorum,ne kadar öğrenirim bilemiyorum.

Günler,aylar,yıllar…
Artık geçmiyorlar şaşırmayın n’oldu durdu mu zaman diye,
Geçecek ne gün ne ay ne de yıl kaldı hayat bitti fark edilmeden!
Belki resmen değil ama fiilen yaşayacağım hiçbir duygu kalmadı
Bir katil duygu diğer duygularımı yok ediyor bir daha gelmeyecek şekilde geriye.
Sonunda buldum adsız duyguma bir isim; katil duygu olsun adı!
Senden bana kalan günlerimi,aylarımı,yıllarımı bir ömrü benden çalan.
Ey koca dünya sevdan da mı yalan?