Günışığı Kaçağı Şiiri - Seyfi Karaca

Etme bulursun beni
Yaralı yanımsın
Hasretime cerrah bütün uğrayışları betere varan
Günışığı kaçağı
Etme her dokunduğun sızılı bıçaklar ağzı
Dilinde harap rüzgarlar bir bahardan bir bahara
Etme gülistan bağının dalındaki çağlası sen
Sahra serabının çölündeki uykudan eden de sen
Yorgun çökünce gözlerim
Kendiliğinden bir düş giriyor
Serçe serpenekli pencerelerinden
Gönül kafesime
Bizim işimiz bu imiş
Müşkülümüz safasına aşk diyen delinin
Etme sen de sevgili olacaksın bak bu meyanda
Dallar yaz
Asmalar güz
Kızılçamlar iki dere bir ara
Akmakta olan nehri doldurup boşaltarak
Henüz içilmedik meyince yaz ve kış
Sevda bir sevda daha çocuklaşıp
Şöylemesine bizi gözden geçirince
Yandırdığı kandilden
Ne bileyim nasıl..?
İpekten ibrişin koza örüyor kelebek
Ve kuş
Hahay brelerden o yavru
Mecnun olup sevmelerin yoluna düşüyor
Ne ola ki etme beni bulursun...!
Yüreğinde yuva kuran kumruya kıyıp
Behey güzel insan
Kendine yazık etme...!

Seyfi Karaca.......Ekim / 10