Güney Ekspresi Şiiri - Haldun Öztürk

Ekspres uzun yol…
Mavi diye başlarsın şiire, gök rengidir nasıl olsa
Bir an ama diğer anlardan başka, yaşayan sen olsa
Kar manzaraları denize benzer, ufuk çizgisinde olsa
Bulut turuncuya çalar mı dersin, bakan sen olsa
Uyku dolu saatlerin seline kapılmak, hoş olsa
Lale bahçeli manzaralar arar gözlerin, kirpikleri olsa
Düşünmeden zaman geçmez, gülümseyen o olsa

Bir tren kalkar Ankara Garı’ndan, sireni duyulmasa
Sefer başlar, serin bir kış günü değilmiş gibi
Gözlerime sızım sızım güneş girer heyecanla

Çay, simit ve tost diyen bir adam sesi
Tekerlekli arabanın ardından onlarca bakış
Kimse almaz yine de saatte bir gelir
Susayan var mı demeyi de ihmal etmez

Rayında giderken ne hoştur demir sesi
Makas değiştirmeler ürpertir içerideki düzeni
Yine de gökyüzünü seyretmek bir başka
Ay yıldızlı camdan dışarı bakınca
Gözler hep onu arar rahatı, huzuru
Sadece manzaralar sağlar bunu

Gözden kaybolan binlerce olayı kaçırmamak için
Kızarır gider, o güzelim renkli gözler
Kimisi fotoğraf çeker, kimisi sadece izler
Önemli olan kendini hissetmektir satır aralarında

Yan koltuk arka koltuk derken herkesle tanışır
Kimin nereli olduğundan ziyade
Aradığın sıcak bir sohbette bulursun kendini
Kilometrelerce kelimeler sonrası, yorulursun
Yumulur gözlerin, izlersin dakikalarca karanlığı

Koridorlarda gezinen çocuklarla öz çekim yaparsın
Çektiğin fotoğrafları atarsın sosyal medyaya
Onlarca kişi yol hakkında sorular sorar
Kimisi iyi yolculuklar der, kimisi bir daha ki sefer ben de gelsem
Manzarayı unutur, arkadaşlarına cevap verirsin

Her durak öncesi tabelada yazan yerin adını duyarsın
Daha varmış dersin ve yaklaştıkça eşyalarını toplarsın
Yeni duyduğun birçok farklı şehir ismi vardır
Bir süre onlar hakkında konuşursun

Derken zaman geçer, inme vakti geldiğinde üzülürsün
Hüzünlenir vedalaşır, ayrılırsın trenden
Arkada onlarca gülümseyen yüz bırakırsın
Sevmişsindir onları, o güzel sohbetlerini
Bir daha görmezsin belki de ama görmek istersin bazılarını
Öyle geçer gider işte, güzel anılar dolu saatler
Torunlarına anlatacak bir hikâye daha dersin
Uykulu olarak bir şiir yazmaya çalışmışsın

Ve yazarsın saat sabaha karşı üçtür
Nasıl olacağına gelecek olursak
Kimin umurunda bu, herkesin tarzı başka
Ama şu anı hatırlamak için kelimelere ne gerek var
Gözlerine baktıkça hatırlarım ben her anı, her canı
Bu kadar yeter sanki yoksa yazarsın sen yorgun olmasan

Sözlerinden çok bakışları kalır
Hatıralarından çok düşlerin kalır
Renklerden çok gülüşlerin kalır
Varmaktan çok ezberin kalır

Bir güney ekspresi macerası bitmek üzere
Bitince kalacak onlarca şeyden biri de bu satırlar olacak
Okudukça dinledikçe hatırlanacak olan bu
Yolculuğu anlatamaz kimse
Dile getirse de hissetmek başka

Yolcu olmak lazım aynı anda aynı duraktan binmek gerek
Hatta yan yana aynı vagonda gitmek gerek
Pencere kenarı ile koridor aynı olur mu hiç
Her anını videoya çeksen ne olur, izleyenin sen olmazsan

Seyahat sonrası zihinde bir o ayva tadı
Bir de o gün batımı kızarıklığı kalır.