Bu kaçıncı şehit,
Bu kaçıncı, toprağa düşen yiğit.
Gidenlerin çoğu, belki döndü.
Ruhları yorgun, ümitleri yitik.
Anaların, yüreğinin yağı eridi.
Sarmasa da ateş topu evlerini.
Yakıldı, yıkıldı harab edildi.
Bir nesil, bir uygarlık devlere feda edildi.
Kimi, PKK dedi.
Kimi, Kürt sorunu.
Birisi yokluk, öteki asilik.
Bir başkası, Güney Doğu.
Yalnızlık, yitmişlik, çilekeşlik.
Yok olunmuşluk, bitmişlik.
Neydi, günahı bu milletin?
Çaresi bulunamadı, şu illetin.
Birileri payelenmekte belli.
Giden canlar gelmez geri.
Geride kalanları, nasıl tamir etmeli.
Duvar örseydik, set olurdu tarihi.
Baraj yapsaydık, Babil’in asma bahçeleri misali.
Çiçek açar, yeşerirdi.
İnsanın, olmalı bir değeri.
Vatanseverlik, acıları çiçeklendirmeli.
Birlik dirlik olmalı, öyle çözümlemeli.
Biz bizi yerken, birileri sevinmemeli.
Afganistan, Irak yitti, bitti.
Filistin, kim vurdulara gitti.
Yeter olsun didişmeler, güya millet adına.
Bir çözüm, bir mimar olun, Allah aşkına!
İsterseniz, Güney Doğu sorunu deyin adına.
(Bir şehit yine, on altı yıl ağabeyide şehit düşmüş aynı yerde.)
16.MAYIS.2008 İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 17.5.2008 16:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Artık, televizyonlara bakamaz olduk milletçe. yeter artık bitsin şu kargaşa. Analar göz yaşı dökmesin artık. genç fidanlar ölmesin artık.
selami
TÜM YORUMLAR (2)