Güneşte Karanlık Şiiri - İsmet Aci

Sessizce geldiler her gece sevişmek için yobazlıkla
Sürdü saatlerce kahpe gülüş.
Aldanış diye büyüdü sevişmenin çocukları.
Ne yerleşebildiler aydın düşüncenin içine,
Ne yapacaklarını bildiler,
Kaçak sevişmenin var olan nesilleri oldular.
Dizde şalvar kafada sarık cirit oynarken,
Kültür başkentlerinde,
Avrupalı olacağız diye binlerce yalanla
Yıllarca tepindiler.
Güneş karanlığa dönüşürken,
Ruhlar aydınlanıyor diye bas bas bağırdılar.
Ve şimdi,
Dağınık saçlara dönen aydın düşünceler,
Bunun böyle olacağını söylediklerini, söyleyerek avundular.
Olacaklar yobazlıkla seviştiklerinde bilinirken,
Aydınlığı kör kuyulara attık,
Olmadı darağaçları hazırlattık
Bir memleketimi?
Güneşte karanlığa mahkum ettik.