Güneşsin Ay'sın Şiiri - Ferhat Arıkan

Güneş değiyor buz tutmuş

Sokağın terkedilmiş caddesine

Dün bembeyazdı gözlerin

Bugün sis düşmüş gölgesine

Buğulu nemli kalmış
evinin penceresi

Saklı saçların göründü

Kapanmamış perdesi

Suskun gecelerin karanlık

Puslu ışığında varsın

Her evin penceresinde

Görünensin aysın

Bırakta onlar gitsin

Gidenler gittiğine yansın

Sen ki güneşsin

Ölü bedenlerde cansın

Yürekler susuz kurakta

Kalbine çiçekler eker

Bakarda uzaklara

Görünmeyeni görünenden seçer

Islanmış elbiseler içindekiler sevgiye aç

Gün geceye gece güneşe muhtaç

Gözlerin suskunda yüreğinden ağlarsın

Bırak giden gitsin

Kalan yanında kalsın

Evvelinde ahirinde

Yürekte sen varsın

Unutmaki bundan sonrada

Sen hep olacaksın