Güneşleri Gözledin Kızıl Karanfillerle

Hasreti yanlızlıkla vakitsiz gelen hüzün
Bulutu perdeleyen denize bakan yüzün
Koynunda saklanılan baharın son demeti
Arşın arşın adımla içindeki gurbeti
Ufkuna açılırken İstanbul penceresi
Alırken seni senden Boğaz'da suyun sesi

Mavinin büyüsüyle söylenen senli sözler
Hatırladığın şeyler sonsuza bakan gözler
Güneşleri gözledin kızıl karanfillerle
Bu öksüz şafaklardan dua çıkan dillerle
Sanki solan bir gülün kızaran akşamında
İstanbul göklerinin efkarı var gamında

Senin için martılar göklere kanat vurdu
Suları ıslatmadan deniz dalgaya durdu
Erguvani bakışlar dağılmadı elemden
Hüznü saran bağlantı noktasıysa alemden
Güneşleri gözledin kızıl karanfillerle
Muson ormanındaki bekleyen dev fillerle

Asya'nın dağlarından doğacak o şafakla
Ufkuna birer birer düşen o son yaprakla
Güneşleri gözledin kızıl karanfillerle
Gurbeti yudum yudum yaşarken yadellerle
İçlendin gamlı gamlı sisli çamlı ormanla
Bir umuda bağlandın zirvelerde dumanla

Düştün umut ardına yaşadın yıllar boyu
Derinliği olmayan o gölgeden bir kuyu
Turkuaz bir sevdanın ağladın gecesiyle
Vadileri dolduran o dinmeyen sesiyle
Asırları bekledin sonsuz kafilelerle
Güneşleri gözledin kızıl karanfillerle

08.10.2017