Güneşin Ülkesi Şiiri - Mehmet Cıngır

İnsanı sokağa davet ediyor bu havalar,
Geldi mevsimlerin en güzeli ilkbahar.
İnsanlar hemen sokağa çıkmaya hazır,
Keyif veriyor çay içmek denize nazır.

İnsan sesine karışıyor kuşların sesi,
Mutlu ediyor insanı çiçeklerin nefesi.
Mutluluk şarkısı söylüyor herkes derinden
Eser yok kimsenin yüzünde kederinden.

Gülümserken yol boyu rengarenk laleler,
Çıldırıyor ağzı köpüklü şelâler.
Şüphesiz burası yeryüzünün cenneti,
Güneşin de mehtabın da başkenti.

Hayran oluyor insan denizin mavisine,
Dokunup geçiyor rüya gibi hayallerine.
Toroslar kaştır sana,Akdeniz mavi bir göz,
Yoktur bu güzellik üstüne söylenecek söz.

Yüksekten bakar sana ak saçlı dağlar,
Deniz kokusu yürekleri yüreklere bağlar.
Gönül gönüle tutuşup dolaşan her âşık,
İçer aşkı güneşin ülkesinde kaşık kaşık.

Damarlarda coşkun bir ateş dalgalanır,
Hayallerde yüz binlerce zevk uyanır.
İlkbaharda tatlı tatlı eserken rüzgâr,
Büyür aşklar,olur denizler kadar...

Ey güneşin ülkesi! Yoktur sana dünyada eş,
Dilerim,olsun herkes seninle kardeş.
Bu pembe sahillerde bütün ruhlar kanatlı,
Güneşin ülkesinde hayat ne tatlı! ..