Nasılsın fakirim, işler yolunda mı?
İnsan gibi yaşamak için köpek gibi çalışıyor musun hâlâ?
Amaçların seni amaçsızlaştırdı mı?
Ciğerlerinin karalığı sorun değil, arada beyaz bir kalp var.
Eminim bedenin ruhuna dar, ruhun bedenini terke yer arar.
Aslında bir ölüsün sen, yaşadığına tek kanıt bedenin.
Bedenin miden için hareket ediyorsa haklı benim.
Sen bir misafirsin umduğunu değil bulduğunu yersin.
“Akıllı ev sahibi umulanı yapar.” diyemezsin.
Kendi içinde çok büyük fırtınalar, çok büyük savaşlar var.
Ama senin için hayaller gerçek olmak için değil.
Sen fakirsin, sen senin gibilere sevil.
Güneş sen ve senin gibilere pahalı gelir.
Kafanda çizdiğin portreler sana yeter.
Her nefes alıp verişin bir öncekinden beter.
Dileğin kalbinden bir parça, alan yok mu?
Güneş kadar sessiz ve yakıcı bir şey bu…
Dertlerini babı-ı bertaraf edemezsin, kafa firar.
Düşünceler gözlere vurmuş, her bakış esrar.
Doğduğunda hamdın, suratın pişti, ensen yandı.
Bu dünyada yanmaktan da ötesi var mı?
Elinin kaba eti eldiven mi oldu sana
Dallar mı çizdi tenini
Teninden akan kan mı, alın teri mi?
Kendi komedi filminin yanında ne atıştırıyorsun
Yoksa yemek sofran pastadan da mı yoksun?
Sana göre hayatın anlamı olmayınca tadı da yoktu.
Sevgide bile insanlar sustu para konuştu.
Her istemeden attığın adımda kendinden bir sen verdin.
Hayaller hayal oldu şimdi mi dirildi dengesiz hayata nefretin.
Sana iş veren aldı elinden tüm haklarını.
İnsan parayı bozabildiğinden çok daha hızlı bozdu para, insanı.
Para yoksulların hem düşmanı hem dostuymuş.
Para kalplerde Yaratıcıya kafa tutmuş.
Bazen, böbreğini satmayanın açlıktan kalbi dururmuş.
Para babadan oğla geçen saltanatmış.
Para bazen kişilikleri kendine çekip sonra da silip atmış.
Her insan sistem için çabalayan bir hamal.
Sistem, için ise farketmez ha insan ha mal.
Ama hiç bahsetmedik bir de senin içinde aşk var.
Bütün yollar senin için aynı aşka çıkar.
Karnın açken de aşıksın sen.
Ne garip şeydir o, ne mide ister ne de ten.
Umutların olur, fakirliği unutursun.
Aşk, âşık olabilen herkese var.
Artık gözlerin karnın tokmuş gibi bakar.
Aşkın neye ya da kime olduğunun bir önemi yoktur.
Yaşarsın aşkınla vazgeçmezsin, vazgeçemezsin.
Aşk, vazgeçmekten vazgeçmektir bilirsin.
Kayıt Tarihi : 29.3.2020 19:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
