Güneşin Şavkı Şiiri - Kasım Kobakçı

Şafak vakti, olsun hırkam yamalı,
Aştığım belleri, bizar geçerim,
Tepeler dumanlı, gökler kapalı,
Güneşin şavkını, seçer geçerim.
*
Sinemi dönerim, sert poyrazlara,
İşte yüce dağlar, işte mağara,
Bırakmam toprağı, kuru hasada,
Bereket tohumu, saçar geçerim.
*
Fayda etmese de, boynumda muska,
Itırını yayar, kekik ve yufka,
Kayanın dibinden ürken, o turna,
Kanadın sesinden, kaçar geçerim.
*
Orağımı tutar, kara dikenler,
Kuşluk vakti, nemli durur ekinler,
Ağacın gövdesi, kırık bir semer,
Fırtına yelinden, uçar geçerim.
*
Hürmet eylerim, ol Veysel Karani,
Görmedim dünyada, köşkü sarayı,
Kalemin ucunda, duran manayı,
İlim divanından, naçar geçerim.
*
Saçların hangi fani aklı çelmez,
Boşuna akmasın, bendini delmez,
Gözyaşın sümbülüm, testiye sığmaz,
Kaynak sularından, içer geçerim.
*
Sana ben getirdim, bahçemden elma,
Eksik olmasın, ekmeğin sofranda,
Aç diye üzülme, kanlı ceylana,
Sana mor sümbülü, biçer geçerim...