Güneşin oğluyuz! Şiiri - Mutlu Ayar

Uzakta karanlıkta fark ettiğin
Gölge, bir siluettir, umut!
Sabırsızca,esrarengiz,
Geliyor zannedersin hızla,
Bir gidiyor zannedersin
Sen yavaşça girdikçe kınına!
Kanlı bıçaklı katilde çıkabilir,
Anne elinde pembe çocukta,
ya kastı var varoluşuna,
ya da yok oluşuna! ..

Adımlarına sayarak dolaş
Çimende ve yalın ayak
Parmak uçlarına işlesin serinlik
Yeşil yeşil olur ayaklarında
Düşünürsün çıkar mı lekesi
Çıkmasın günlerce yıkama
Ayakların olsun yeşil bir derinlik
Düşün nerede yürüyeceğini
Kalabalık bir sokak bir cadde
Yahut kendinden sıkılan günde
Güneş vururken gözlerine!
İnsanlara aldırmadan soyun
Bağır bağırabildiğin kadar
Duyun heeeeeeey! Duyun
Ben buyum ben buyum
Ben ki görülmemiş ışık
Ben gözlerinizdeki buğuyum!
Giysilerime aldanmayın
Oluşuma sizin yanınızda
kaşlarıma bakın dudaklarıma
Ben güneşin oğluyum! ..
Çıplaklığını sevdir onlara
Işığı damaklarında tattır
götür onları bulutların ardına
Uzat parmağını göster, baktır
Hey görüyor musunuz? hey
O gördüğünüz koskoca şey;
Her saniye kalkan ha kalkan
Beyazdan maviden bir sefer
Rüzgar ayaklı sakatlardan
Kızıl saçlı bulutlardan
Dokunulmamış yakutlardan
Koskoca umuttan bir zafer!

Umut gözbebeklerinde olsun
Güneşin buğusuyla dolsun
Kürek kürek doldursun
Yaşamın karanlık avuçlarına
Beş yaşında çocuk gibi hisset
umudu damarlarında!
Hey sana diyorum hey,
unuttun mu? Sen güneşin oğlusun!

Zaman umutsuz bir zaman;
en umutsuz günümüz böyle olsun
ey inananlar! ..

26.o7.o4 / 14:17