Güneşin karnındaki şehir Şiiri - Arin Roni

her defasında yeniliyorum kendime
aramayacaktım,kulaklarımı kapattım sesine
olmuyor işte elim gidiyor telefona ve numalar seni söylüyor
ikinci bir yenilgi ve fırtınalarla duruyorsun yüreğimde

biliyorum unutmuşsun ve ben umurunda değilim,ama ne yaparsın işte içimdesin sen!
kaç kere ama kaç kere kırgınlıklarımı alıp gidiyorum bu şehirden dedim bir bilsen!
içimdeki korkulara sor beni sevgilim,onlar anlatsın
her defasında kandırmayı bildim,kendimi ve teselli oldu bana resmin hayalimde duran!

yıkık bir şehir duruyor güneşin karnında
esmiyor rüzgar küstü semalarıma
bizi bize yakınlaştıran yağmurlarda yok
bir boşluk duruyor bu aşkın kalbinde,affedilmez bir günah gibisin şimdi bana

ben yanmaya razıyım ateşlerde!
senin hesabına dağıtılsın küllerim
sen çaktın kibriti ve başladı yangın
senin ellerinle dökülen sular söndürür bu yangını ancak!

uzak şehirlerde gezinmektesin
eğer olurda yolun düşerse bana
hani belki şaşırır ayakların ve gelirsen bana
bil ki seni kucaklamaya hazır bedenim ve kollarım saracak seni,hiç bir şey olmamış gibi,bir uykudan uyanır gibi yapacağım bilesin!

hala kandırıyorum kendimi,amansız sancılarım var
rüzgar yangınımı kuvvetlendirmekte,sana koşuyorum son kalanlarımla
ve çarpıyor kapıların yüzüme
şimdi anlıyorum temenni gittiğini bu şehirden

seni bana getiren şehirler ekliyorum haritalara
kırmızı çizgiler çiziyorum kanımdan
ve hasretimle beraber kuşları gönderiyorum semalarına
hani belki bir gün,uyanırsın uykulardan,umudun adı olsun uzaklar!