Güneşin İntihar Anı Şiiri - Atilla Özişi ...

Kır gitsin,seni bağlayan ne varsa yüreğine zincirlenmiş,
Prangalarını göz yaşlarınla ıslat ve inan suyun demiri çürüttüğüne,
Zaman nasıl çürütüyorsa umutları öylece dağıtacaktır göz yaşların prangaları,
Sadece sabır suskunluğunda kalsın tüm isyanların.

Yok olmak korkusu değil mi böyle titreten benliğimizi,
Her akşam güneşin intiharı değil mi geceye yaşama imkanı veren,
Öyleyse neden tırnaklarını geçiriş hayatın derisine,
Ölümsüzlük kadar başka ne korkutabilir acılarla çevrelenmişse hayat,
Ve yaşanmışsa tüm yaşanacaklar,
Bırak birazda geceler taşısın hayatın yükünü,güneşin intihar anından sonra.

Savur küllerini kendi ellerinle,masalsı bir ihtişamda kalsın anıların,
Anlatılmasa da çocuklara, gaz lambalı soğuk kış akşamlarında,
Yağmurlarla birlikte üzerine yağacaktır yarınların,
Sağanaklar yıkayacaktır kalan izlerini de hayatın üzerinden,
yok olmanın anlatımı tarifsiz hafifliği kalacaktır yalnızca geriye.

Antik bir yeraltı şehrinin gün ışığıyla tanışması kadar özlemsel,
Tanrıların ölümsüzlüğü kadar korkunç daha ne olabilir ki insan belleğinde,
Ve her doğum sancılar içerir,beklemek sancılarında ötesinde,
Kan ter içindeki kabus tadında, doldurup yüreğinin içerisine, iç içebilirsen,
binlerce yıl sonra kapağı açılan bir lahit kokusuna benzeyen,küf kokan tadı kalsın ağzında.

Ve bak, binlerce yıl öncesinden ne kaldı bugüne taşınabilen,
Yıkık kentlerin tekrar güneşle tanışması ne kadar simgesi olabildi yaşamın,
Kaç güneşin intiharına sahne oldu yeryüzü,
Rakamların yeterse tut hesabını,doğumlarsa en dürüst habercisiydi ölümlerin,
Ve tek şahidi tanrılardı tüm bitişlerin,
Krallar daha da şanslıydı,en azından bir ömürlük omuzlamışlardı bu yükü
Ve en ağırını yaşamışlardı gidişlerin,
Tırnakları kalmıştı hayatın derisinde,sesleriyse duyulmuyor şimdilerde.

Sen aldırma, derin bir iç çekişle soluksuz bırak tüm korkuları,
Can çekişmeleri,can versin yeniden sevgiden uzak kalmış diyarlarına,
Hiç kirlenmemiş bulutlardan yağacak yağmurlarla yıka ellerini,
dağıtmadan ufku,bir efsane kadının saçlarını okşar gibi sev, incitmeden tut
avuçlarında kalsın kokusu ve sakın bırakma,
tüm korkularına tek avuntu olacaktır, güneşin intihar anından sonra...