Güneşin Gücü Şiiri - Evren Özcan

Düşünceli bulutlar kusuyorlar içlerinde ne varsa,
Bir kuru bir yaş gözler İstanbul'da.
Güneş bir solgun, rüzgar bir yorgun,
Sanki herşey her yerde bir ben durgun.

Endişeli olmak yersiz aslında,
Kaşları çatmak boşuna-Üzme İnsanları-
Yangın gibi habersizce başlar-yakar,
Buzdan adam değilim ama yanmam-İnadım kendime-

Saçma sapan sorular beynimde,
Saçma sapanlar insanlar her yerde.
Ayıklamazdım, pirincin taşını,
Taşlar almış gitmiş başını.

Düşünceli bulutlar kusuyorlar içlerinde ne varsa,Sırılsıklam olsa da her yer-nasılsa kuruyacak-Güneşin gücü bizi nefes aldırmaya yeter,Kendime öğüdüm hep bu oldu-İnadım kendime-
Onca tilki olsa dolaşsa kafamda,Arabesk sözler düşmese de yakamda.Taştan yürek yapsa da beni dostlar,Yürürüm tünelin sonuna göreceğim ışığı-güneşin gücü bize yeter-
Dönemeçli yollar haritamda,
Nakış işlerim-İnadım kendime-Bıçak dayanır kemiğime
Kırılana dek ben varım-güneşin gücü bize yeter-
...bir gün...olacak..
Evren Özcan 23.06.2010 Çrş 17:19