Güneşin Doğuşu Şiiri - Mehmet Cıngır

Güneşin doğuşu,
Yekpare bir anın,
Tam ortasında tatlı bir rüyanın
Muhteşem duygular uyandırır bende.
Doğunca güneş ,
Yer güler,
Gök güler,
İçim güler.

Güneşin doğuşu bir uyanış…
Doğunca başlar canlılar arasında bir yarış.
O bir yıkanış…
Seller gibi akar güneşin ilk ışıkları
Yıkarım elimi yüzümü ışıklarla.
Ondan aydınlıktır benim yüzüm,
Sonra içerim onları çay gibi;
Ondan sıcacıktır benim kalbim,
Yumuşacıkktır bir kadın yumuşaklığında…

Güneşin batışı da hoştur;ama
Doğuşu bir başka hoştur.
Gönlüm onun ışıklarıyla sarhoştur.
Karanlığın bataklığında
Ölen gölgem,
Yeniden doğar her sabah güneşle…
Güneş bir ceylan gibi ürkek
Çalar kapımı her sabah gülerek.
Olur güneş yağmuru balığın karnında
Hem mercan hem inci.
Görülmeğe değer
Kır çiçeklerinin sevinci!

Oynaşırken seherde yapraklarla rüzgâr,
Güneşin doğuşuyla
Geliverir ana rahmi gibi sıcacık bahar.
Gönderirken son ışıklarını dünyaya
Güneş,dalar dünya tatlı bir rüyaya.