Güneşin Çocukları Şiiri - Umut Beylik

Arar oldum,
Kaf dağı ardında bir yalnızlık türküsü.
Tutturunca darmadağın kıyamet türkülerini
Yüreğim çarpar
Kıpır kıpır olurdu.
Anlayamadım ya,
Neyin ne olduğunu.
Hayal sarhoşluğunda
Güneşin nereden doğduğunu.
Mayışmış coşkuydu erişilmez menzil
Kızıla boyanmış
Çil çil gün doğumu,
Gün batımı.
Kaşarlanmış aşık neyi çaldığını bilemez,
Kim dinler göremez.
Aşina sözlerle türkü tutturur doruklara
Sevdayı anlamadan sevdayı söyler
Nereden duymuş sevdayı
Bülbülmü olmuş gül bahçesinde
Yoksa Mem'mi olmuş
Cizre yöresinde
Ferman almış kan akıtmış ya Dicle'de.
Kendine kalleş bir cellat gibiydi sözleri
Tüfek çatanlar ezdi geçti
Bağları,bahçeleri.
Sonradan turna sürüleriyle
Canlandı yürekleri.
Yılmadan canlandım,aradım
''Tanrılardan ateş çaldım''
Kefensiz bedenlerle yargılandım
Güneşin çocuklarıyla secdeye daldım
Onlara doyamadım,
Onlar insan dı,
Ben de insan kaldım...

(21.03.2004)
Umut KIYLIK

^^Mitolojiye göre PROMETE, ilk uygarlığın öncüsüdür. Tanrı ZEUS, balçıktan yaratılan insana can vermek için gökyüzünden ateşi çalan PROMETE'yi müthiş bir şekilde cezalandırır. Her sabah bir kartal gelerek Kafkas dağlarında bir kayaya bağlanan PROMETE'nin ciğerlerini söker ve yer; ama PROMETE ' nin Ciğerleri her gece mucizevi bir şekilde yeniden oluşur.

Bu dehşet verici işkence uzayıp giderken günü birinde ünlü kahraman HERKÜL çıkar gelir ve her sabah PROMETE ' nin ciğerlerini söküp yiyen kartalı öldürür. Böylelikle insanlığa ateş ve ışık getiren PROMETE işkenceden kurtulur, İnsanlık ise ilkellikten uygarlığa adımını atar.

O gün bugündür PROMETE daima insanlık uğruna çile çeken ve bu uğurda her türlü cevr- ü cefaya katlananların sembolü; Tanrı ZEUS ise zulmün, haksızlığın, keyfiliğin ve zorbalığın timsali olarak anımsanır... ^^