Güneşin Çocukları Şiiri - Aliş Gülden

Güneşin çocukları
çıplak elleriyle tutuyorlardı ateş toplarını
gidipte dönmemek üzere geride bırakıyordu sevdiklerini
söz konusu olunca vatan gerisi teferruattı

kartal bakışlı koç yiğitlerim memedlerim çıkınca dağlara
dağıldı yüce dağların başından dumanları
kahroldu kahrolacak insanlık düşmanları
güneşin çocukları inince sahalara
güneş yükseldi beş mızrak boyu özgür akıyor fırat’ın suyu

güneşin çocukları gakkoşlarım dadaşlarım
sert dağ yamaçlarından beyaz köpükler çıkararak coşkun akan dicleden
kana kana su içsin kuşlar ürpermeden
meyvelerini topla bağdat basradan
dilediğin ağacın gölğesinde serinle diledeğin yerde konakla
bıçak kemiğe dayandı artık gelinen son nokta