Güneşimi Kaybettim Şiiri - Deniz Gece Ma ...

Usul ve Titrekti gidişin
İçinde bir Şehri mahkum etmişçesine
Suskun ve sancılıydı göz bebeklerin
Kıyama kalkmış ordular gibi
Biraz umutsuzluk biraz bilinmezlik
Çokça cesaret
Göz bebeklerin o gün ilk kez tanışmış
gibiydi gözyaşlarıyla
Nefes alıp verişlerin hızlı ve sertti
Kal dememi bekliyordu kulakların
ama ben diyemedim ve sen gittin
Öksüz ve yetim bırakıp gittin
Madem gidecektin
Neden geldin bile diyemeden
Gittin

****** Gece Mavisii******

Ben bu filimin neresindeyim
Yada hangi roldü üzerime düşen
Ağlamalı mıydım
Yoksa yalvarmalı mı bilemedim
Belki dilimle dudaklarım arasında ki
kıldan ince köprüde öldürmemeliydim
kelimelerimi
Elim tahtaya
Dilim dudaklarıma mühürlüydü
Sıtmalıydı tüm Senlerim

****** Gece Mavisii******

Yıkık viran yüreğimde enkazlar içinde
masum çocuk yüzüydü varlığın
Göçük altında can veriyordu yüreğim
Beynim inkar etse de gidişini
Gitti diyordu o gitti
kare kare pikseleşiyordu
gidişinin adımları
Ayrılık bu olsa gerek diyordu
yorgun ellerim
Ardından sadece bakan gözlerim
Göz bebeklerime jilet atıyordu
Anadan üryan bir acı doğuruyordu
Bakir yüreğim
Ve ben ölümün soğuk nefesini
Şahdamarımda hissediyordum
Gittin
Ve ben güneşimi kaybettim