Neredesin Güneşim, gecelerin çanağında, korkuyu demliyorum, neredesin güneşim kuzucum...
Yüreğim acıyı emiyor sünger gibi, neredesin özlemim doyamadığım kuzumun kuzusu, gelde yanlızlığım oluver...
Annesini yitirmiş bir çocuk ruhum, yetim, dokunsan ağlayıverecek, gözümün gördüğü, gözüme yabancı, kulağımın duyduğu kulağıma. Bıraksam yüreğimi yarasalar götürecek, bedenim ters düşüyor yollara....
Hangi ölümlerle yüz yüzeyim bilmiyorum..Gel ey saçlarının teline canımı verdiğim...Gel... Rüyalarımdan çıkmayan hayatıma gel...gel kuzucum gel...
Hayatı donduran bir iklimdeyim, çiçeksiz baharların yoldaşıyım...Şimdi varıp özlemini dağlara anlatıyorum, belki dağlar anlar beni, baharı bekler gibi bekliyorum yüreğimin köşesinde seni...Hadi gel kuzucum gel...gel artık....
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
