Güneşim Şiiri - Ebru Yıldız

Seni incitmek mi
Dünyayı yok etmek gibi bir şeydi
Bir insan bu kadar mı iyi olur
İyiliğinin altında zerre misali
Senki insanlığın anası
Seni sevmeyen mi vardı
Sevgi dolu bakan gözlerin
Nerede yumuşacık kadife sesin
Yokluğun artan kor misali yakar içimi .
Özlem’in dili olsada anlatsa sana olan hasretimi.
Dokunduğun bastığın her yer senin hayalin.
Büyüttüğün çiçekler bile eskisi gibi kokmuyor annem
Hayatın gerçekleri bunlar biliyorum
Elimden geldiği kadar da savaşıyorum
Ama sensiz çok zor nefes alıyorum
Her gece dökülen incilerimde düşünü görüyorum.
Sen bu yeryüzüne gelmiş kanatsız melek.
İyi kim, her şeyim, birtanem
Sevdiklerini terk mi ettin
Bilinmez bir diyara göç mü ettin
Neredesin Annem neredesin
Sen benim bu dünyadaki güneşim
Sensiz her yer ıssız ve karanlık
Doğmayacak mısın sabahlarıma artık.