Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
harika bir siir okudum tebrikler
Öyle sevindim ki birden seni karşımda görünce
Güneşi uyandıralım, n’olur gitme kal bu gece
Aşkın şiirini baştan yazalım gel hece hece
Güneşi uyandıralım, n’olur gitme kal bu gece
Suya hasret güller gibi öyle özledim ki seni
Her sabah pencerelerde öyle gözledim ki seni
Tıpkı genç âşıklar gibi öyle özledim ki seni
Güneşi uyandıralım, n’olur gitme kal bu gece
Uçan bir kelebek gibi dudak dudağa değerken
Zevk doldurup içtiğimiz kadehlerimiz biterken
Gözlerimiz yarı baygın, yorgun ayı uğurlarken
Güneşi uyandıralım, n’olur gitme kal bu gece
Güzel bir şarkı sözü bestelenmeyi bekliyor...Umarım besteci arkadaşlar görürler ve bu güzel dizeleri değerlendirirler yüreğine sağlık hocam kutluyorum tam puanımı yolluyorum...
Tıpkı genç âşıklar gibi öyle özledim ki seni
AŞKIN YAŞI YOKTUR DERLER :) BİLİRSİNİZ GENÇ, .. RUHU GENÇ FARKETMEZ :)
söylücek söz bulamadım harika ötesiydi her zamanki gibi kutluyorum yazdırana yüreginize sağlık sayğılarımla
şahane bir anlatım .kutlarım şair yüreğinizi ve kaleminizi sevgi ve saygılarımla. cengiz çetik
Harikasınız Üstadım. Yine haz alarak okudum. Kaleminize ve yüreğinize sağlık. Aydınlığınz geçmesin. Selam ve saygılar.
Suya hasret güller gibi öyle özledim ki seni
Her sabah pencerelerde öyle gözledim ki seni
Tıpkı genç âşıklar gibi öyle özledim ki seni
Güneşi uyandıralım, n’olur gitme kal bu gece
YİNE HARİKASIN HOCAM
BESTELENECEK GÜZELLKİTE DİZELER
UMARIM BOŞA GİTMEZ
GÖZ UCUYLA DEĞİL
KALP GÖZÜYLE
KEZLERCE OKUDUM
Yüreğine,kalemine emeğine sağlık
NÖBETÇİ ŞAİR
PARDON
EMEKLİ ŞAİR
Uçan bir kelebek gibi dudak dudağa değerken
Zevk doldurup içtiğimiz kadehlerimiz biterken
Gözlerimiz yarı baygın, yorgun ayı uğurlarken
Güneşi uyandıralım, n’olur gitme kal bu gece
Tebrikler ve saygılar
Öyle sevindim ki birden seni karşımda görünce
Güneşi uyandıralım, n’olur gitme kal bu gece
Aşkın şiirini baştan yazalım gel hece hece
Güneşi uyandıralım, n’olur gitme kal bu gece
bende bir şeyler yazmaya çalışıyorum ama sizin gibi usta deglim sizin yanınızda ancak çırak olabilirim...tek kelime ile harika
Her zamanki gibi çok güzel bir eser yüreğinize sağlık ustam. Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun.
+10
Bu şiir ile ilgili 263 tane yorum bulunmakta