Güneşi Eritenlerin Dansından'

Soğuk bir pencerenin buğusundan
Gökyüzüne uzanan
Kırmızı halıdan, bir el uzatıyorum.
Kınalı ellerimle
Sonsuz pamuk tarlasına
İpin ucunda asılı olan,
Bir hayatın
Toprağa bastığı ilk adım,
Adım olur şimdi.
Bir ömrü o isimle yaşarım
Verilen son nefesin,
Sonum olduğunu bile bile
Bir yaşamın ilk nefesi olurum
Dudağından içine doğru çektiği
Tarifsiz bir tad olurum
Göçüp gidenler gibiyiz şimdi
Sonsuz evrenin,
Darmadağın dünyasında
Aşkla dolup taşıyoruz.
Ölüm ekilen tarlada
Aşkı biçme hayalleri içinde
Büyüyoruz
Büyütüyoruz yarına uçan
İşçi arıları ..
Bugün bir esnafız sevgilim
Tezgah kurmuş
Buzlu kalplerle
Güneşi eritiyoruz.
Onların buz kalbi
Güneşi eritmeye de yeter ..
Onların buz kalbine karşı
Pedal çeviriyoruz seninle
Tüm düzensizliğe karşı, pedal çeviriyoruz bu güneşli günlerde..
Yüzümüz yansın, tenimiz kararsın.
Henüz güneş terk etmemişken,
Henüz yürüyebiliyorken
O koşturmadan
Bu koşturmaya ..
En içten hissediyorum
Sarı sıcaklığını ..
Tüm anlam kargaşasına,
Anlaşmazlıklara pedal çeviriyoruz.
Güneşi eritenlerin dansından geliyoruz

C .Y.