Güneşe Yürümek Şiiri - Hamza Mamaş

Neden mahzunsun çocuk,
Nereleri hayal etmektesin.
Cenneti anımsatır gülüşün...
Neyi beklemektesin çocuk.

Hayat, yokuş yukarı akıtmak suyu.
Yaş denen şey yok oluşu adımlamak.
Neden bu büyüme acelesi,
Neden büyümektesin çocuk.

Kader deyip geçeceğiz çocuk.
Yüzümüz gözyaşıyla yıkanırken,
Avuclarımız tozlanacak,
Merhamet belkide;
Sadece göklerde olacak çocuk.

Zulmün sarmalında yanarken,
Bir bahar yağmuruyla serinleyeceğiz.
Çocuk!
Kim bilir belki;
Melekler bizi seviyordur.
Belki de gök kubbe bize imreniyordur.

Masmavi bulutlardan süzüleceğiz çocuk.
Hayallerinden çıkagelecek annen,
Bir nurani alemde hasbihal edeceğiz.
Yaşanan tüm acılara inat
O gün çok eğleneceğiz çocuk.

Ateşi önemseme çocuk...
Kirli sakallı haydutları,
Yıkık binaları,
Silahları,
Bombaları özümseme çocuk.

Yakılmış bir ateş bu çocuk.
Elbette sönecek.
Yüklenmiş günahkârlar güneşte yürüyecek.
Asude bir iklimde sen-ben buluşacağız,
Dünya denen garabettin neyini konuşacağız.

Huzur sicim misali üstümüze yağacak.
Karmaşada kaybolan ruh sükuna kavuşacak.