Güneşe Yakın Şehir Şiiri - Hülya Aslan

Dörtbir yanı târumar,yahut taşlardan imar
Köşe başı dilenci, yada kaçak yabancı
Hancı yok gözükmüyor,buyuranlar yalancı,
Şu garib,ruhum gibi harab ve bitap şehir
Fırat yanaklarından süzülen gözyaş nehir
Yakıyorsun gönlümü,Güneş’e yakın şehir

Geceler sıralıydı, huzur boldu eskiden
Şimdi,çöl rüzgarları,uğuldar o beldeden,
Bu savaş çığlıkları, neden bu zulüm neden
Yinemi zalım Nemrut halımızı seyreden
Gözlerim ağlamada,tutulamaz bir nehir
Yakıyorsun gönlümü,Güneş’e yakın şehir

Harran,o asil ruhun nereye savrulmada
Medeniyetin ilmin Güneşte kavrulmada
Sığındım her namazda yaradanın affına,
Koştum ibadet gibi kutsal mekanlarına
Gözlerim ağlamada tutulamaz bir nehir
Yakıyorsun gönlümü Güneş’e yakın şehir.

Eyyub’un sabrı ile o çileli hanede
Hazreti İbrahim’le yakmayan ateşlerde
Gönülller kalkan olup yol vermesin şaşkına
Dualar,yakarışlar, bu vatanın aşkına
Gözlerim ağlamada,tutulamaz bir nehir,
Yakıyorsun gönlümü güneşe yakın şehir.