-Ğüneşe merhaba- Şiiri - Kaan Ata Şimşek

yansımaz hasretlik dokunuşlarım rengarenk dünyanın içindeki
dev aynasına..
gidişlerin hep alaycı olmuştur
bitişlerin ardındaki çirkin yüz ağlamaz oldu
kapalıydı zaten aşka hudulardaki tüm kapılar
hicran mevsimleri açardı penceresiz soguk duvarlar ardındaki
yapayanlız odan 'da
güneş parlamazdı gökkuşagı demetinde ki
hayalperestligine...
yokolup bitmelerdeydin oysa ki sende
uzun soluklu randımanlı yokuşların nefessiz kaldırımlarında
hep beklentileri kovalamıştım oysa ki
karanlıga yakın ışıga mavi anlam katan varoluş çabalarımda
dev cüsseli iri yarı saydam bir hayatın
yarı çıplak uzun soluklu dramasıydı belkide bu
basit olan basbayagı yaşantı sonrası
güneşe merhaba demekti benim niyetim
ağlayışlarımı saklayıp düşşel hazineler gözekmekti
bulup çalmalarımın ardından seni gösterebilmekti
herşey gibi yüreklice
tükenebilirdim ama seni beklerken direnişlerimin
verdiği amaçsız çabalar sonrası belkide
diyebildim mi acaba soluksuz kaldığım hayat maviliginde
güneşe merhaba..
dolunayda seyretmek gibiside yoktu hani
yakamoz kokan akşamların elem sancısını
yapayalnız karartılıydı
güne tünaydın diyen topraga hasret ellerim
çamurdan da aşk doğardı belkide
güneş nasıl ki besleyebiliyordu
gözleriyle çiçegi
nasıl hayal meal nimetlerinden sarf edebiliyordu
alacakaranlıklı anlık yağmur sonrası değişen benzimizi
oda beklermiydi ki güneşe merhaba demeyi benim gibi..? ? ?
hayali neydi ki bu kadar zaman hep bizi sevebildi
mutluluk sokağında en sevdiğimiz çocukluk oyunlarımıza
ortak olup aynı batışın ardında koşabilmemizi sağladı
denize yakınken ona el sallayıp
en sevdiğimiz çiçek demetinden bir buse yapıp onu sevdigimizi
avazımız çıktığı kadar çığlıklar atıp
yinede onu sevdiğimizi
bilmesi ne kadar da güzeldi! ! !
duvarlara yansımasını sevdiğimiz eflatun renkli
hayallerimiz bir meşin yuvarlak peşinde koşan
ümitlerimiz ne kadar da güzeldi
güneşe her gün batışa denk
heyecanlı gözlerle bakış atışımız
merhaba güneş biz senin çocuklarınız