Güneş yok Şiiri - Candar İsmail İloğlu

Kafamdan çıkarmıştım iyi biri olmayı
Yuttum içime akıttım irin karmaşayı
Kavgam fikirlerleydi vurdunuz damgayı
Kötüyüm Vermediğim için size kâr payı

Kendi adıma çok oldu konuşmayalı
Zamanım az kaldı geçmez bile haftayı
Bıraktım düşünmeyi derdi tasayı
Fark ettim saçlarımda olan kırları1

Azaltmayı denedim geçti sinirim
Onca senede bunları zor sindirdim
Kan dolardı kimi zaman gözlerim
Ben farklı olmayı hiç istemedim

Kişilerle sorunlar hatalar yük etti
Çıktı ruhumda kambur garipsemedim
Biraz gülümseme biraz ardıç getirdim
Gideceğim ben bunun için özür dilerim

Önemsendim hiç istemediğim kadar
Oldum kimine göre berceste bir yazar
Nazar dedim durdum insanmış gaddar
Kalkar yerimden yürürüm hiç olmadığı kadar

Ruhu acı çeken gece ışığına rastlar
Işığı sönenler elbet yolundan şaşar
Susulduğu için sıkı tutulmuş saflar
Abad'ı menfi olanı kalemim eder tımar

Süründüğüm yol sadece benim değildi
Elim uzandı bataklıkta batan eleştirdi
Öncelerde belirttim sonumun geldiğini
Kimse anlamamıştı yüzler çevrildi

İçerlemedim kederim öfkeme evrildi
Sevgim sabit hislerim çok değişti
Kalkınmış sebeplerle umut edildi
Canı yananlar zamanla çok değişti

Bugünlerde fazlasıyla asabiyim
Kalbi hızlı hasta bir serseriyim
Ama bir şeyden emin değilim
Sizce ben ne kadar deliyim?

Biliyorum olduğum yer cehennemim
Belki gördüklerimi size gösterebilirim
Kurudum kurudukça boynumu eğdim
Peşinden koşmamın anlamı çok vahim

Daha iyiyim gün geçtikçe şeytandan
Hatalarım var tipi saydıkça çoğalan
Yazabilirim hepsini farkı yok destandan
Şeytan hafif kalır izler kenardan

Doğrularım karmaşada gelir yalandan
Abartan abartır dinlersiniz fırsattan
Canınızın yandığını söylersiniz tekrardan
Canımın yandığını bilirsiniz numaradan

Bir karanfil açtım bir kehribar soldum
Kanatlarımı dört bir yana savurdum
Ne kadar inandıysam o kadar uçtum
Hayallerimle konuşup dilimi tuttum

Nefes alan ruhsuz bedenlere konuştum
Yolda bırakmadım angut kuşu oldum
Kendime geldiğimde neden diye sordum
İyi olanı yapmam gerekçesiyle yoruldum

Bir avuç kalbim var akıt tüm hiddetini
Karşılarım taşırım ruhumda tüm izlerini
Getirebilirim gözlerimi bulabilirim yerini
Anlarım çekincelerini anlayamazken hislerimi

Susturamadım kafamda yükselen sesleri
Anılar var var bunların kendimde nefreti
Duydum hesap yapıp hesaplaşanların seslerini
Kafamdakileri susturacağım yoksa bu lanetim mi?