Bir ölü gibi düşünüyorum şu an kendimi…
Üstelik hem günahkar,hem cennetlik.
Bir tuhaflık var yine ruhumda
Ne hırçın ne de sakin…
Mezarımı hazırlar gibiyim sanki…
Önce her yeri sildim süpürdüm,
Topladım,yıkadım…
Yani mezarımdaki otları topladım
Toprağımı kazdım.
Sonra her yanımı yıkadım
Dua edecekmişcesine abdest aldım
Oysa şimdi çırılçıplak,
Üstümde sadece ince bir havluylayım
Dayanamadım,votka ve sigarama daldım.
Ve evet şu an çukuruma girip
Bir sihirle toprakları üstüme atmaya başladım…
Hatırladım! Dün dua etmiştim Tanrı’ma
Hatta her ezanda,her anımda…
Ama şimdiki dünyamda votka,sigara ve
Tanımadığım bir adamın hayalinin Aşkıyla
Toprağımda yalnız başıma…
Çok uzun sürmeyecek,
Dirileceğim yine bir başıma…
Şimdi sadece üşüyorum o derin çukurda…
Kayıt Tarihi : 31.1.2011 17:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
31.01.2011 13.42
begeniyle okudum
Kadının adı,gece
Kadının adı,yalnızlık!
Mavi ve siyah düşleri var,
Bir yanı hep karanlık!
Gizemli dünyasına gece ve yalnızlığa anlatıyor,
O denizi,deniz onu anlıyor..
Kaç zamandır gökkuşağı misafir olmamış yüreğine,
Elleri soğuk,umutları soğuk!
Sarı saçları,hırçın dalgalara el sallıyor...
Yüreği papatya kadar çocuk ve masum!
Kadın yalnız,kadın üşüyor...
..
kutlarım sayın KOPARAL
farklı ve güzel bir şiir...
TÜM YORUMLAR (5)