Güneş Üşütür Şiiri - Mehmet Ilgın

Bugün yüreğim bir mülteci kampı,
Misafirim gözü yaşlı çocuklar...
Bir şeker, bir oyuncak avutamaz onları,
Onlar barışı öğrenmeden savaşı yaşadılar.
Öfkem güçlünün haklı görülmesine, masumun ezilmesine,
Dünya ne kadar çeker bu zulmü sinesine?
Anlamıyorum ne garip bir düzendir bu,
Adaletsizler adalet dağıtıyor,
'Özgürlük' kavramı işgale kılıf oluyor,
Hangi özgürlüktür bu ki, esaretle, işkenceyle geliyor?
Orada kan, orada ölüm, orada can pazarı,
Oralı olmayanlar, bu kadar ucuz mu insan hayatı?
Gökten bomba yağıyor, yanıyor evler, okullar...
Kim ne bilsin, onlar güneşte üşüyorlar.