Güneş Üşüşmüş Anne Şiiri - Seyrani Göl

Sabahtan güneşin üşüşmüş,
Çivit kokulu elbiselerine...
Uykum var kapat perdeleri anne!
Sabah sabah neymiş acelesi öyle!

Nerden çıktı bu şımarıklık!
Sor şu güneşe!
Ne bu aymazlık...
Bölük börcük etmiş uykularımı!

Ay da akşamdan beri arsız arsız,
Oynaşır durur benimle,
Birde penceremde gözü kalmış,
Perdenin arkasından bön bön bana bakarmış.

Anne, koynunda biraz daha uyuyayım,
Güneşin çivit kokan elbiselerinle oynaşsın, dursun.
Düşlerim sulardan serinlik,
Hayallerim rotasız bir gemi,
Mavi okyanuslardan çok uzaklara sürükler beni...

Yorgun güneşin eteklerine dökülmüş,
Bu örğüleri saçlarıma kim örmüş?
İkindi vaktin olmuş anne!
Hâlâ ellerin kokar tenimde.

Ak ak kaküllerin dökülür hasretime...
Yanar durursun gençliğine,
Vakti değil ölümü sayıklamanın,
Hadi ne olur biraz daha sarıl anne!
S.GÖL