olanaksızı düşündürürdü doğal akışın işkencesi
yaşamı masaya yatırmak isterdim.
sıkışmış olsam da toprakla bulut arasında
yıldızları çağırır
yeryüzünü temizletirdim çoğu geceler
ütopyalarım sevinirdi.
demişler; düşünce ve sevgidir sonsuz olan
kanıtlamışlar, ama yeterli midir bilemiyorum.
gerçekten yüreğimin içkisiydin sen
sevmek değildi benim ki, tapınmaktı bir anlamda
kendimi, her şeyi terk ederek gözlerindeki okyanusta boğulmaktı
çok uzaklara mutlu görüntülerini yansıtmaktı senin
ve korkmadan
ortak acıları sorgulamaktı.
Kayıt Tarihi : 11.2.2006 16:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!