Sükûnet damla damla birikirken gecenin zifiri karanlığında Ruhuna Şiir üflenmiş Aşktan Bir Kadın Yaratıldı...
Hecelerden kuleler yapıyordu şair, anlamayanlar yıkıyordu büyük dalgalarıyla, ya da bu yıkış denizin coşkusundandı.
Sonra nem aldı mavi gözlerin altın kafiyeli şiir senfonileri. Mutluluk yazgının acı hücresine hapsedildi ve demir parmaklıklara takıldı Güneş uçurtmaları...
Şiirler geceyi delen bir kuş gibi kanat çırptı
ayın tanıklığında yıldızlara doğru seslenerek
Ve söz vermişti şaire sabahı getirecekti kanatlarındaki aşk tozlarında.
Ay büyük bir coşkuyla tepik atıyordu yıldızların podyumda. Şimdi diyordu dilsiz şaire, -şimdi beni bağıracaksın avaz avaz şiirlerin sağır kulağına...
-derken söz olup akıyordu şiirlerin denizine balıklar.
Kayıt Tarihi : 13.5.2019 02:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!