Güneş Tutulurken Şiiri - Nurhan Göktürk

Nerde, ne zaman karşılaştık?
Gözlerimizden yüreğimize,
Bir şeyler aktı ılık ılık,
Gökyüzünde güneş tutuluyordu,
Dünya kararırken,
Yüreğimiz hareleniyordu,
Sele kapılmış bir yaprak gibi titrerken bedenimiz,
Nehirler gibi okyanuslara aktık,
Sonunu bilmediğimiz bir maceraydı aşkımız,
Tüm engellere karşı yüreğimizle savaştık,
Ne sen, ne ben, biz vazgeçmedik,
Baba ocağından, yar kucağına gelirken,
Aramızda çok şey vardı söylenmedik,
Acı sevdayı balla yutamadık,
Aşkımız boş yere eskittik,
Severken de ayrılırmış insan,
Ağır geldi omuzlarımıza,
Renkli apoletleri,
Kahramanlar gibi taşıyamadık,
Onca zamandan sonra durakta karşılaştık,
Bakışlarımızda isteme sekte bir burukluk vardı,
Ağlamak istiyordum,
Son kez sıkarken elini,
Adamdım ben ağlayamam,
Babam bana böyle söylerdi,
Umutsuz aşkın gülleriydi,
Kurak bahçelerde derlediğimiz,
Veda busesini veremeden,
Kurudu dudaklarımız,
Belki de bu sevdanın eksikleriydi
Çocuklarımız.

Nurhan Göktürk
(28.12.2003 /Antalya)