Güneş Tutuldu Şiiri - Veysel Çeliker

Günlerden Çarşamba

Güneş tutulacakmış

Saatler öğleden hemen sonra…

Ay güneşin önüne geçecek

Balçıkla sıvanmayan, ayın ardına gizlenecekmiş

Ardından,

Ardından deprem bile olabilirmiş

Miş… Mış…Muş…

Dile gelmiş Babil Kulesi

Her dilden herkes fısıldaşıyor.

İnsan silsilesi…

Az kalmış…

Hani eli kulağında

Şunun şurasında…
Kırk yıldan sonra…

Benim anlatacağım başka,
Kırk yılda bir kere değil

Kırk kere dersen oda belki bir kere olur.

Diyelim ki güneşin tam tepemizde olduğu zamanlar

Farzedelim sevdiğini sandığın biri vardır,
Ve…Kavga etmişindir.

İhtimal ayrılmışsındır

Senden bir adam uzakta

Arkan dönük, ama hep aklındadır.
Kendince farklı senaryolar uydurursun

Kavgada tutulmamış,kovalamışındır

Bir adım…Bir adım daha…Sen ayrılansın
Yalnız kaldığında kimse olmadığında yanında

Kendinden kaçamazsın…

İşin aslının öyle olmadığı,her geldiğinde aklına
İçine kaçar…Ufalanırsın.
Aynalara tutulur yüzün..

Riyakarlığına sen bile şaşarsın.

Tutulan güneşler gibi bir yandan öte yana,

Saçından ayak parmağına

Küçüm küçüm küçülürsün.

Betin benzin atar,karalar bağlarsın.,

Zamanın senden bir an çalmasıdır

Dünya bir tık daha döner

An gelir gider

Durduramazsın..

Kendine geldiğinde düşersin.

O anın aralığından taa zamanın rahmine

Zaman gebedir…

Her an her şey olabilir,

Zaman tutulur…

Sen an be an tutulursun

İlerlemez yelkovanlar

Sanki sanki yeminlidri

Yok…Mıhlanmıştır zaman

Zaman…Adım bile atmamıştır.

Tutum,tutum, tutulursun

Kördüğümlerce düğüm üstüne düğüm olursun

Dönüp bakarsın

Gittiğin…Gittiğin bir arpa boyudur.

Farkına vardığında olmadığının zamanın,

Sen tutulmak istersin bu sefer

Çok uzak değildir yüreğine değen

Uzun...Kara…Kıvrık kirpikler,

Gözlerin kamaşır ne mümkün bakamazsın

Güneşle aranda hep o vardır!

Uzar arşa yükselir

Topukları yumuşak,yuvarlak ve havadadır.

Ya boynu,

Eğilir…Yukarılardan sana doğru uzanır

Saçları…Saçları dalgalanır.

Bedenine kıvrım kıvrım dolanır.

Soluğun kesilir

Sade…Zaman değil.Dünya da durmuştur.

Sen…O…Bir de tam tutulma denen şey olur

Görünmez güneş…

Görünen odur…

Güneş…Görünmez olur.

Ah! ..O bir anlık karanlıkta

Tutulur aklın zaman durur

Yelkovanlar tutsak olur.

An gelmiş güneş tutulmuştur.

Hayatın öbür ucunda

Kapkaranlığın doruğunda

Kesilmiş tırnağın kadar

Varla yok arası bir ışık

Nazende çıtkırıldım zayıf

İnkar edilemez duruyor orada var

Güneşle aramdan çekildi

Sanki ayın ondördü gibiydi

Eli elimdeydi.

Tutsak hiç değil Hevesliydi.

İlk atan onunkiydi

Sonra ki benim yüreğimdi…

Kurulmuştu evrenin saati

Dünya şöyle bir silkindi

Kaldığı yerden

Daha gelmemiş sonuna devam etmeliydi.

Kızın gözleri maviydi

Oğlanınkiler açık yeşildi

O gözlerden bir damla yaş yuvarlandı

Güneş uzandı.Damlayı yakaladı

Gökkuşağı ile sarmaladı

Yedi ayrı renk…Rengarenk

Adeta havai fişek oldu

Oğlan kıza tutuldu

Güneş kurtuldu…

29 Mart 2006