Güneş Soğudu Şiiri - Seydo Turğut

Ay ışığı sızmıyor penceremden içeri
penceremin bütün camları paramparça
geriye ne kaldı kendimi bildim bileli
avuçlarım alışmış artık tanrısal dualara
ne yapsam geçmiyor bir türlü karabasan hisleri

yüreğimin kıyısında bir ritüel vardı
çözüm aradığım sorunlara
ve tarihe sorduğum hesaba ilişkin
zamanın aldatıcılığına, bu basan darlığa, sıkıntıya
oksijen yetersizliğine
çünkü insan fiziğin de dışındadır bazen
boğunuk bir yerde gibisin düşün
ellerin ayakların uyuşuk
hani dışarı çıksan nefesin açılacak
dışarısı olmayan bir kafeste zincirli yüreğim
ve o kafeste hışırtı bile
tahammül sınırları dışında kalıyor bazen
çarşı pazar uğultusu, trafik sesleri
hatta bazen
kulaklarım Hiroşima, Nagazaki
sesin ta kendisi ise
kulaklarıma atılan atom bombası
anlıyor musun ?
yalnız kalmak neye yarar
bir garip suskunluk
krallığını ilan edecek bu defa
bu defa suskunluk sömürecek yüreğimi
düşüncelerim patlayacak bu defa
hakikatin hiç önemi yok herkes sağır olmuş,
herkes sabahın körü olmuş
kimse aydınlık vaad edemiyor
verimsiz artık bu tarlalar
yağmur yağması gerektiği zaman yağmıyor
küresel ısınmalar yaşıyor dünyam
üstelik güneş soğudu
belki de en büyük hazineydi sabır ama
şimdi umudum geçmişten daha ayaz

25.12.2024
Seydi Turğut