Güneş Sarısına Şiiri - Kağan İşçen

yorgundu kanatlar
güneş sarısına benzemek istiyormuşçasına
kaba saba gülüşüm zamana sarılmayı bırakınca
dinginleşti gözaltlarım
sensiz olmazdı biliyordum...

bırakıp her şeyi
birbirinizi kullanır oldunuz sanki
buz tutmuş caddelerin iç sızısı
ilgilendirmedi sizi
yangınsızlıktı
kaçtınız
sokağın berrak içtenliğinden
güvercin soluğuyla geçtim aranızdan...

ilk harf olmak anlamsızdır
ilk rakamı sonsuzluğun
sıradan bir günün sakin yoluydum
beni görmeden geçsen de olurdu üzerimden
umuda ulaşmak kadar
yarının yükünü taşımak da
insancadır
ve beklemek direnç üretmektir
yeni bekleyişlere...

özleme tutun
hasrete sarıl
öğren kavuşmayı...