Geceler verdin bana, boşu boşuna korkulara sarılıp yalnızlığı taşımaya çalıştım. Ardından gelen sahipsizlik davranışları ile neyin nerede, kimin nerede, kimle olduğu yaşam zamanları bıraktın bana. Korkularım vardı, yalnızlaşmış yaşamlarla kararsız zamanlarda var olma telaşım, yalnızlık korkuları ile hayata bulaşmam, vardı.
Ve sen uzaklarda hükmediş cümlelerinle beni sevdiğine dair bensizliğin kurbanlığı olmana dair anlatımların vardı.
Bense yalnızlığın içinde bulutlu karalığın içinde yaşam korkularım vardı. Korkular bu yalnızlaşma zamanların teklik korkuları idi.
Korkular, bu yalnızlaşma zamanların yalnızlaşma korkuları idi.
Kendine güvensizlik, kendi kendine savaş üretip, yaşamı zorlamakla derin ve tatsız nefesler almalarla kendini kendi güvenimi kaybetme yolu açılmışken, sen yoktun,
Gitmiştin. Ardında bıraktığın sorularla beni yalnızlaştırarak acılanma hislerimi yükselttin, hem de kendi kendime.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta