Yüreğim önce umulmaz bir karla kaplandı
Örtüldü tüm gerçekliği dünyanın
Sonra güneş doğdu ve eritmeye başladı biriken karlarımı
Hepsi gözyaşı oldu yalan mutluluğumun
Yağan kar ne güzelde örtmüştü gerçeğimi
Bir an hep öyle kalacağına inanmak istedim, olmadı
Şıpır şıpır damladı sular gönlümün tavanından
Herkes güneşi görünce mutlu olur
Bende güneşle ağlayış olur
Bir aldanmışlık hissederim hep
Gerçek olan güneşin sıcaklığı mı?
Yoksa karın bembeyaz bir örtü oluşu mu?
Hangisi gerçek bilmem ama bildiğim
Hayat gerçeği örttükçe sahte bir düşle avunuyor gibi insan...
Kayıt Tarihi : 25.1.2012 14:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!